21. Leemkuilen

Bij het parkje, te bereiken via een korte zijtak van de route, is in de ondergrond een leemlaag aanwezig. Bij de verschuivingen langs de Peelrandbreuk is deze leemlaag langs de breuk versmeerd, wat een belangrijke reden is voor het ondoorlatend worden ervan.

Bij de Peelrandbreuk is in de ondergrond een vrijwel verticale ondergrondse damwand ontstaan die vrijwel ondoorlatend is voor water. Daarvoor zijn verscheidene verklaringen. Eén ervan is dat bij het langs elkaar schuiven van de omhoogkomende horst en dalende slenk (bij een aardbeving) de in de ondergrond aanwezige leemlagen werden uitgesmeerd langs de breuk. Een andere verklaring is dat het water, afkomstig door inzijging bij de Marisberg, moet opstijgen tegen de Peelrandbreuk. Dit water is rijk aan ijzer; als dit door de opstijging in contact komt met zuurstof, oxideert het ijzer en vormt een ondoorlatende bruine roestbank langs de breuk. In Meijel is bij de Peelrandbreuk een parkje gerealiseerd (afbeelding 30), waarbij de verschijnselen bij de breuk zichtbaar zijn gemaakt en uitgelegd op een informatiebord. Dit parkje ligt bij de straat met de naam Leemkuilen. Vroeger is hier leem gewonnen voor bouwdoeleinden.